Knuffels in de zetel

Wanneer het buiten koud en regenachtig is, kruip ik het liefst van al in de zetel onder mijn dekentje met een goed boek. Meestal komen Eddie en Louis me dan ook gezelschap houden (zie afleiden). Op momenten als deze profiteer ik dan stiekem ook wel een beetje van hun aandacht voor mij.

Eddie is nooit een grote knuffelbeer geweest, hoewel ze aanhankelijker wordt met de leeftijd. Dit is trouwens niet ongewoon voor konijnen. Omdat konijnen zo’n schattige wezentjes zijn, nemen we aan dat ze daarom ook graag knuffelen. De realiteit is echter anders. Sommige konijnen houden van knuffelen, zoals mijn lieve Louis die uren aan een stuk gestreeld kan worden, alleen maar wanneer ze hier zin in heeft uiteraard. Andere konijnen houden er helemaal niet van om aangeraakt te worden door mensen, zoals mijn Eddie die niet kan/wil blijven stilzitten. Soms kan ik Eddie wel verleiden tot een ochtendknuffel, maar op een andere moment van de dag lukt het me maar zelden…

Ik kan hiermee leven en zal dit nooit proberen te forceren, ieder zijn ding denk ik dan. Eddie doet me trouwens een beetje denken aan mezelf. Ik vind het soms ook moeilijk om met mensen te knuffelen, met dieren heb ik dit probleem echter nooit gehad. Nu ik een klein beetje ouder word, knuffel ik zowel mensen (die mijn vertrouwen hebben kunnen winnen) als dieren, maar ook dit heb ik moeten leren 😉