Ode aan Harrie

Harrie ♥ 2012 – 29/12/2018 ♥

Deze kerstvakantie hebben we onverwachts afscheid moeten nemen van Harrie. Harrie heeft de voorbije jaren het hart van menig verovert en laat een grote pootafdruk achter in ons leven. Zonder Harrie zou het bestuur van Hopster vzw niet zijn wat het nu is want dankzij haar hebben de bestuursleden elkaar (on)rechtstreeks leren kennen. Daarom willen we even stilstaan bij het verlies van dit geweldige konijn.

Harrie werd gevonden in de buurt van het stadspark van Leuven. Daar werd ze al enkele weken gespot maar pogingen om haar te vangen, mislukten keer op keer. Het is te zeggen, totdat Sara, onze penningmeester, op haar pad kwam.

Niet alleen slaagde Sara erin om haar te redden van het leven op straat, ze slaagde er ook in haar vertrouwen te winnen. Dit was geen makkelijke opdracht. Harrie was namelijk zwaar getraumatiseerd door het straatleven, of zelfs van ervoor. Wat er tijdens de eerste twee jaar van haar leven gebeurd is, zullen we nooit weten.

Harrie was een overlever, een harde tante, maar wel eentje met een gouden hartje. Langzaam maar zeker vond ze haar plaats bij Sara thuis. Via een kattenluik kon ze van binnen naar haar koertje buiten waar ze talloze uren alleen spendeerde. Dit was haar plekje, van haar alleen. De rammen die in haar leven kwamen, moesten hard werken om haar hart te veroveren. Zweet en tranen heeft het gekost om haar te koppelen. Maar Harrie leek pech in de liefde te hebben.

Ze verloor haar eerste partner Momo helaas enkele weken nadat de koppeling eindelijk gelukt was. Haar volgende huisgenoot was een bejaard hangoortje George dat uit de broodfok kwam en zijn laatste levensjaar aan de zijde van Harrie heeft gesleten. George en Harrie zijn nooit volledig gekoppeld maar putten wel energie uit elkaars aanwezigheid. Na het overlijden van George, kwam Wilson in haar leven. Wilson werd gered van het leven in een aquarium…

Net na een geslaagde koppelvakantie met nieuwe partner Wilson, heeft Harrie’s hartje het bij thuiskomst onverwachts begeven. Ze is gestorven in haar vertrouwde omgeving aan de zijde van Wilson en Sara. Harrie bleek een hartprobleem te hebben…

Ik zal Harrie altijd herinneren als het wilde konijn dat het liefst van al tijd spendeerde op haar koertje. Ze heeft me enorm veel geleerd over konijnentaal en het koppelen van konijnen. Het ‘moei-u-niet’-litteken op mijn arm dat ze me bezorgde tijdens een koppelpoging met Momo, is het bewijs van mijn leercurve. Ook al woonde Harrie niet bij mij, na al die talloze koppelpogingen bij mij thuis, had ze een speciaal plekje in mijn hart veroverd.

Ik kan me niet voorstellen hoe verdrietig haar mensje zich nu voelt want Harrie laat een grote leegte achter. Daarom wens ik Sara enorm veel sterkte toe met dit grote verlies. Maar wat heeft Harrie geluk gehad om vier prachtige jaren bij jou te mogen wonen. Ze had zich geen betere konijnenmama kunnen wensen.

Rust zacht lieve Harrie, we zien je terug aan de andere kant van de regenboogbrug.

Dikke kus,

Marilleke Vrancken, voorzitter Hopster vzw